Voet en nagelproblemen

Er zijn verschillende soorten voet en nagelproblemen, deze kunnen erg vervelend zijn voor de dagelijkse gang van zaken.

Eelt is een plaatselijke verdikking van de buitenste huidlaag. Een dun laagje eelt is normaal en dient als beschermlaagje. Het is te herkennen aan de gele of bruine kleur, soms ziet het er glazig uit. Teveel eelt kan tot klachten leiden. De vorming van (te veel) eelt kent diverse oorzaken. Veel staan/lopen, overgewicht, scheefstand van de voeten en ouder worden (dunnere huid) zijn voorbeelden hiervan. Is er sprake van één van deze risicofactoren, kom dan langs bij een van onze pedicure.

Klachten bij eelt
Onder de hiel of de bal van je voet kan eelt zich behoorlijk ophopen. Eelt kloven, ook wel diepe groeven kunnen zich ontwikkelen rondom de hiel. Wordt deze eeltlaag te dik, ontstaat daar een pijn of branderig gevoel. Wordt dit niet tijdig behandeld, kunnen deze kloven zelfs gaan bloeden. Ontstaat er op een klein deel van de huid eelt, bijvoorbeeld tussen de tenen, kan een likdoorn of eksteroog ontstaan.

Een likdoorn, ook wel eksteroog genoemd, is een sterke eeltvorming op een klein gebied van de huid. Het is een misverstand te denken dat een likdoorn een wortel heeft. Een likdoorn groeit van buiten naar binnen. Dat wil zeggen dat het gevormde eelt door de druk van de schoen op een kleine ruimte naar binnen wordt gedrukt, in een kegelvorm met de punt naar binnen. Door de kegelvorm doet de likdoorn pijn als men er op drukt.

Kloven zijn plekken waar de huid ingescheurd is. Deze inscheuringen van enkele millimeters tot een centimeter lang zijn aan de oppervlakte breder dan in de diepte.

Hoe herkent u kloven?
Er zijn twee soorten kloven:

• Vochtige kloven tussen of onder de tenen; Deze ontstaan door een verweekte huid door overmatige transpiratie of door langdurig contact met water. Een belangrijke oorzaak is vaak een schimmelinfectie. Deze moet eerst worden behandeld met door de arts voorgeschreven medicamenten. Daarbij is het zaak de huidomgeving zo droog mogelijk te houden door na het wassen tussen de tenen goed af te drogen.
• Droge kloven aan de hiel; Een verminderde talgafscheiding en een beperkte transpiratievorming geven vaak kloven aan de hiel. De elasticiteit van de huid is afgenomen en leidt daardoor tot scheurvorming. Door een voortdurende belasting kunnen de kloven dieper worden en daarbij gaan ontsteken of zelfs bloeden. In dit stadium een behoorlijk pijnlijke aandoening.

Ingroeiende teennagels (vaak aan de grote teennagel) zijn een pijnlijke aandoening die zo snel mogelijk moet worden verholpen.

Hoe ontstaan ingroeiende teennagels?
De grootste risicofactoren voor het ontstaan van ingroeiende teennagels is druk door slecht passende schoenen, het verkeerd – te kort – knippen van nagels en een weke nagelomgeving door veel baden of transpiratie. Zijwaartse druk van te smalle schoenen dringt de nagelwal over de nagel heen. Bovenwaartse druk door schoenen met te weinig ruimte in hoogte voor de tenen, duwt de nagel dieper in het nagelbed.

Verkeerd knippen
Als de nagel te kort wordt geknipt geeft dat schijnbaar een verlichting vanwege drukvermindering. Maar meestal zijn dan de gevolgen erger dan de kwaal. Het zachte gedeelte van de teen top kan zich dan over de teennagel krullen, zodat het ingroeien weer opnieuw begint. Nagels hebben juist een beschermende werking voor de zachte teentoppen. Teennagels dienen altijd minimaal 1 millimeter uit te steken voorbij de teentoppen. Een ander veelgemaakte fout is, dat men de hoek van de nagel schuin weg knipt. Dit om direct pijnverlichting te geven. Hierdoor kan de nagel steeds dieper in het zachte weefsel van de nagelwal binnendringen. Vaak is er ook nog sprake van een beschadiging door knippen, waardoor zich als het ware een scherpe splinter vormt welke nog makkelijker in het zachte weefsel dringt. Wanneer uiteindelijk de nagel dieper in het zachte weefsel binnendringt, ontstaat er een ontsteking. De huid wordt dan rood, glanzend en gespannen. Een kloppende pijn in de teen die gevoelig is bij de minste aanraking is het gevolg. In veel gevallen speelt meer dan één van de genoemde factoren een rol.

Een blaar ontstaat door wrijving. Door wrijving schuift de bovenste huidlaag met het bewegend oppervlak (bijvoorbeeld een schoen) mee, terwijl de onderste huidlaag vrijwel stil staat. Wanneer deze wrijving te heftig wordt, vormt zich tussen de twee huidlagen een kussen van vocht. Dit is de pijnlijke blaar.

Voorkomen van blaren
Zorg voor minder wrijving en druk op de huid. Een doornatte huid, door bijvoorbeeld transpiratie is is week en kwetsbaar. Plak gevoelige huidgebieden af met bijvoorbeeld hechtpleister (zonder verbandgaas). De wrijving en druk wordt zo opgevangen door de hechtpleister in plaats van de huid.

Als er plekken zijn waar blaren frequent voorkomen, kun je deze het beste afplakken met elastische fixatiepleister of tape. Alvorens of onderweg afplakken voorkomt een branderige, pijnlijke plek. Wanneer tape aan sokken blijft plakken breng talkpoeder aan op de tape. Zo heeft de tape geen hechting aan de sok. Een enkele keer ontstaan onder het plaksel toch nog blaren.

Een gewone voetwrat is een bloemkoolachtige uitstulping van de huid. Op de voetzool zijn wratten door het lichaamsgewicht plat. Voetwratten worden – net als wratten op andere plaatsen van het lichaam – veroorzaakt door een virusaandoening. Wratten en likdoorns zijn vaak lastig te onderscheiden. Het verschil tussen een wrat en een likdoorn is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als men er bovenop drukt.

Soorten voetwratten
Voetwratten zijn zeer besmettelijk. De gewone wrat komt meestal voor op jongere leeftijd. Er zijn verschillende soorten wratten, waaronder de ouderdomswrat. Dit is een bruinachtige woekering van diverse afmetingen en kan overal op de huid voorkomen, ook op de voeten. Wratten verdwijnen op den duur vanzelf, hoewel dit soms jaren kan duren.